سیدعلی بن محمدرحیم طاهری اصفهانیسیدعلی بن محمدرحیم طاهری اصفهانی، از شعرا و ادبای اصفهان در قرن چهاردهم هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیسیدعلی طاهری سِدِهی متخلّص به «شیوا» فرزند سیّدمحمّدرحیم، عالم فاضل و ادیب شاعر، در قرن چهاردهم هجری بوده است. وی از اعقاب سیّدصالح قصیر است. در حدود سال ۱۳۲۰ق در سِدِه ماربین (خمینی شهر فعلی) متولّد شده و در اصفهان نزد علمای اصفهان و احتمالاً سیّدمحمّدباقر درچه‌ای و عبدالکریم گزی به تحصیل پرداخت. او سپس برای تکمیل تحصیلات خود به عتبات عالیات مشرّف شده و در مدرسه حسن خان کربلا و مدرسه شیخ جعفر در نجف سکونت گزیده و به تحصیل ادامه داد. پس از آن به سیاحت پرداخته و در جنوب و شمال کشور به ترویج دین و تبلیغ شریعت مشغول بود و در کنار آن به تکمیل معلومات ادبی خود پرداخت و از جمله در مشهد مقدس در خدمت ادیب نیشابوری کسب فیض نمود. او عاقبت در تهران سکونت گزیده و در همان شهر وفات یافت. اشعارش بالغ بر بیست هزار بیت و موضوع آن اغلب در پند و حکمت و انتقاد از اوضاع اجتماعی است. مقداری از اشعار او با عنوان «دیوان غزلیات و قصاید سیّد علی طاهری سدهی متخلّص به شیوا» در سال ۱۳۳۳ش در تهران به طبع رسیده است. شعر زیر از اوست: "گردش چشمان یار، آفت جان و تن است ••• سرو قد آن نگار، روح و روان من است" "طُرّه طرّار او، دامِ ره اهل دل ••• نرگس جادوی او، آهوی شیرافکن است". [۱]
مهدوی، سید مصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۸۶-۴۸۷.
[۲]
طاهری، سیدعلی، دیوان شیوای سدهی: مقدمه.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۱۰. رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان سده چهاردهم(قمری) | سادات اصفهان قرن 14 (قمری) | شعرای اصفهان قرن 14 (قمری)
|